Opowiadania i sceny bez ładu i składu #39

"W KRAINIE SNÓW"

Zgasiłem światło, nadal słysząc jego słowa brzmiące gdzieś z tyłu mojej głowy. "Wiem, że masz kryzys. Od roku nie napisałeś żadnej książki... ale żeby romans? Najpierw musisz sam się zakochać" - mówił. Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, jak bardzo jestem samotny, miałem tylko jego. Rodzinę zostawiłem z tyłu za sobą, po części na cmentarzu. Nigdy nie miałem dziewczyny, a niedługo zbliżały się moje trzydzieste urodziny. Położyłem się do łóżka i od razu zasnąłem.

Otworzyłem oczy, zdziwiony, że obudziłem się przed budzikiem. Jednak nie znajdowałem się w swojej kawalerce, a na polanie w jakimś lesie. Otaczały mnie kolorowe drzewa, które oświetlała pełna tarcza księżyca. Wydawał się on być dziwnie obcy. Na gałęziach wisiały lampiony, a w czystym powietrzu unosił się słodki, duszący zapach. Było po prostu pięknie. Dopiero po chwili dostrzegłem małe wyspy, które unosiły się wiele metrów nade mną.

- Podoba ci się tu? - Usłyszałem kobiecy głos za sobą, a na szyi poczułem zimne ostrze. - Jesteś człowiekiem? Znowu jakiś mag nie zamknął za sobą przejścia. Niech zaczną używać tych swoich ogonów! Witam w Krainie Snów - powiedziała, chowając broń.

Dopiero teraz się odwróciłem, przed chwilą sparaliżowany ze strachu. Była ode mnie o ponad głowę niższa i drobna. Jej niebieskawa skóra odbijała światło księżyca. Wokół dużych, turkusowych oczu miała namalowane kropki w najróżniejszych odcieniach fioletu. Czerwone włosy do pasa układały jej się w liczne fale i loki. Nigdy nie oniemiałem na widok dziewczyny, ale tym razem zabrakło mi języka w gębie.

- Czego tu szukasz? - Wyrwała mnie z zamyślenia.

- Skąd wiesz, że czegoś szukam?

- Każdy, kto trafia do Krainy Snów czegoś szuka. Więc?

- Miłości - odparłem po chwili.

Uśmiechnęła się półgębkiem, tłumiąc śmiech.

- Co cię tak śmieszy?

- Nie ma czegoś takiego, jak miłość. Wymarła już dawno, gdy wszyscy zamienili swe serca na kamienie. Tak łatwiej się żyje. Uczucia lub ich brak nie przeszkadzają w interesach. O miłości słyszałam tylko bajki, ale nigdy jej nie widziałam.

- Bo miłości się nie widzi. Miłość się czuje.

DR

[prawa autorskie zastrzeżone]