Opowiadania i sceny bez ładu i składu #43

"STALKERKA - HISTORIA PRAWDZIWA"

Świat jest taki mały, choć mury szkoły nie potrafią pomieścić jego tajemnic. Oboje zdajemy sobie z
tego sprawę. Jednak aż mnie dziwi, że nie widzisz jednej, choć masz ją na wyciągnięcie ręki.

Nie masz pojęcia, że cały czas Cię widzę. Wiem, co robisz w wolnym czasie. Wiem, gdzie spędzasz przerwy. Wiem, jakie masz lekcje, znam Twój plan na pamięć. Wiem, jak nazywają się Twoi koledzy, choć nigdy mi ich nie przedstawiłeś. Myślisz, że mijamy się przypadkiem? Przykro mi, ale to nie prawda. Nie mam zamiaru wyprowadzać Cię z błędu. Wtedy prysłaby magia. Wiem skąd wzięły się Twoje blizny, a w szczególności jedna. Widzę ją za każdym razem, gdy spoglądam Ci w oczy.

To takie przykre, że dzieje się to tak rzadko. Zawsze odwracasz wzrok. Przerywasz rozmowy i ewidentnie starasz mi się powiedzieć, że Cię nie obchodzę. Staram się to zmienić, choć wszyscy próbują mnie uświadomić w tym, jaki popełniam błąd.

Dlatego stoję z boku, obserwuję Twoje życie. Znam je prawie tak jak swoje. Jestem zbyt nieśmiała, by stać jego częścią. Muszę się zadowolić czymś innym.

Jestem prawie stalkerką. Tłem Twojego otoczenia.

Diamentowa Róża
[prawa autorskie zastrzeżone]