Opowiadania i sceny bez ładu i składu #71 - Drabble III

"JA"

źródło - internet

Lordoza. Kifoza. Skolioza. Świadomość interpersonalna. Elastopatia. Homo sapiens sapiens. Zaburzenia nastroju. Melancholik.

To zbiór trudnych słów, które mnie opisują, a mówią o mnie tak niewiele. Na podstawie tych informacji nie poznałbyś mnie na ulicy, nawet gdybym stała tuż obok Ciebie. A są tak ważne, tak bardzo się z nimi utożsamiam. Niektóre mogą się zmienić wraz z biegiem lat, inne pozostaną niezmienne, niewzruszone. Żadna z tych cech nie jest ode mnie zależna, a muszę z nią żyć. Większość ukrywać. Trwam z nimi każdego dnia.

A i tak nie umiem sama siebie pod nimi rozpoznać.

"BYĆ CZŁOWIEKIEM"

Czy wiesz, co sprawia, że możesz nazywać siebie człowiekiem?

Tak chełpisz się tym mianem, jesteś z niego dumny, czujesz się mądrzejszy i ważniejszy od świata od razu, z góry, z założenia, tylko dlatego, że się urodziłeś.

A tak naprawdę nie ma powodu do dumy. Jesteś człowiekiem, ponieważ potrafisz być złośliwy, truć samego siebie i ludzi wokół. Zabijasz wrażliwość, wnętrze człowieka, jak i jego płuca, serce, mózg, skórę, kości... zabierasz mu życie, chęć do niego.

Bo bycie człowiekiem to wielka odpowiedzialność i siła.

To bycie zabójcą.

"POD WODĄ"

Zamknęła oczy. Nie widziała już nic. Tylko ciemność. Cienie sunące przed oczami. Nie, to nie cienie. To łzy ledwo mieszczące się pod powiekami. Usta wykrzywiła w grymas. Otaczała ją względna cisza. W wodzie nie rozchodzą się krzyki. Dlatego wrzeszczała bezgłośnie, nie rozwierając warg. Tłumiła wszystko wewnątrz siebie. Ręce szurały o zimne cząsteczki, burzyły ich równowagę, oddzielały od siebie. Gdyby tylko dało się tak zrobić ze smutkami! Oddzielić je od niej samej i pozwolić dryfować. Byłaby wolna, szczęśliwa.

Oddech. Sekunda hałasu, światła, ciepła. Życia. Czyli tego, czego najbardziej się bała.