Opowieść Mirty Fenix #25

'SALAZAR'

W tym czasie Mirta znalazła się na starym cmentarzu. Tu i tam stały groby. Było już ciemno, ale nie padało. Od razu rozpoznała tę scenerię – to był cmentarz, na którym pochowano ojca Voldemorta… Poczuła, jak po jej plecach przechodzi dreszcz. Dopiero po chwili zrozumiała, że tuż za nią stoi jej kuzyn. Odwróciła głowę i poparzyła na niego.

- Po co mnie porwałeś? – spytała z miną wielkiej damy.

- A co cię to obchodzi? – odparł, wzruszając ramionami.

- Chyba jako ofiara mam prawo wiedzieć?

- A! No tak. Małe przeoczenie – uderzył się w czoło otwartą dłonią. – Ale wpierw muszę cię związać.

- Ale… dlaczego?

- Bo tak – odpowiedział chłopak.

Po chwili dziewczynka była już skrępowana. Jej kuzyn w jakieś dwie  minuty związał ją tak, że nie mogła nawet poruszyć małym palcem.

- Teraz mi powiesz? – zniecierpliwiła się Mirta.

-  Dobrze. Wyobraź sobie, że jestem kimś wielkim i mam misję. Jestem twoim kuzynem. Tak samo jestem synem Czarnego Pana – zaczął swoją opowieść chłopak. – Mam na imię Salazar. Po Salazarze Slytherinie. I wiem więcej niż ci się wydaje. Wiem, że jesteś lempatą. Ja to wiem! I wiem jeszcze jedno. Potrzebuję cię.

- Ale po co?

- Masz moc, której potrzebuję.

- Do czego? Po co ci ona? – zezłościła się Mirta.

- Muszę przywrócić życie memu ojcu – odpowiedział grobowym głosem Salazar, a gdzieś w oddali zawył wilk.

- Ha! To masz problem. Ja tego nie umiem zrobić. A nawet gdybym umiała, to bym nie spełniła twojego życzenia – odpowiedziała dziewczynka.

- Ależ spokojnie. Umiesz. Musimy tylko odkryć jak to robisz – uśmiechnął się pod nosem syn Toma Riddle’a.

Czy Mirta naprawdę może wskrzesić Lorda Voldemorta, a jeśli tak czy też innych?

Czy Salazar wypełni swoją misję?

Czy zło znów zaatakuje? 

Kiedyś się dowiemy...

Diamentowa Róża

[prawa autorskie zastrzeżone]

-----------------------------------------------------------------------

Tym razem trochę krótko, ale zwięźle i na temat. Zapraszamy do odwiedzania naszego bloga :) A może tak komuś zadedykujemy następny rozdział? Dedykuję go Wam, najwspanialszym czytelnikom na Ziemi. Pozdrawiam :)