Dwie Dusze #30

'MILKA'

- Za różowo tu. Chyba niedługo zwrócę ten batonik, tylko, że pod postacią tęczy – narzekał Seba.

- Nie jest aż tak źle. Zawsze może nagle wyskoczyć fioletowa krowa i dać nam czekoladę – uśmiechnęłam się.

- Tia… I wtedy nagle zaczniemy być dla siebie delikatnie… – nie dokończył. Przystanęliśmy. Nigdy chyba nie byłam aż tak zdziwiona. Zza drzewa wyłoniła się fioletowa krowa! Na grzbiecie miała kosz z czekoladami. Podeszła do nas i przemówiła ludzkim głosem:

- Weźcie ten kosz. To prezent od pani Enoei.

- Od kogo? – spytałam.

- Od pani tego pięknego lasu, zwanego Enoeą.

- A czemu ona nam to daje?

- Z życzliwości – odparła krowa i zbliżyła się do nas. Seba popatrzył na mnie i sięgnął po kosz.

- Dziś bądźmy delikatni – skwitował, wyciągając czekoladę z orzechami. – Na jaką masz ochotę?

- A kim jest pani Enoei? – spytałam. – Mleczną – rzuciłam do Seby.

- Pani Enoei to najpiękniejsza z istot na tym świecie. Ma skrzydła motyla, a twarz Elfa. Jest potężną czarodziejką lasu. A! Zapomniałabym! Chce was widzieć.

         Seba zadławił się kawałkiem czekolady. Bez słowa ruszyliśmy za krową. Weszła między drzewa, a my za nią. Wydawało się, że świetnie zna cały las. Szliśmy tak przez dłuższą chwilę. Seba poczęstował mnie słodkościami. Nie bałam się. Enoea była zbyt piękna, by się w niej bać. Światło przeświecające przez liście było ciepłe i trochę różowe. Było tak ciepło, że po kilku minutach ściągnęłam kurtkę. Popatrzyłam na Sebę. Jemu niezbyt się tu podobało. Róż nie należał do jego ulubionych kolorów.

         Nagle zza zakrętu wyłonił się pałac. Piękny, wielki (i też różowy!) pałac.

- Oto Isonerum, czyli pałac Florindy, pani Enoei – poinformowała nas uroczyście fioletowa krowa.  

Diamentowa Róża

[prawa autorskie zastrzeżone]

---------------------------------------------------------

Dziś mięliśmy maraton postowy. A wszystko dzięki Joachimowi, któremu należą się podziękowania. Także dzięki niemu pani Enoei ma imię. 

Jak widzicie, Milka jest wszędzie. Nawet w Enoei. 

Pozdrawiam :)