Opowieść Mirty Fenix #16

'WIELE DOBRYCH WIEŚCI'

         Harry i Ron pojechali pomoc George’owi Weasley’owi w jego sklepie, gdyż otrzymał nową dostawę. Ginny wybrała się na mugolski targ po jarzynę. W domu zostały tylko Hermiona i Mirta. Ta pierwsza przesiadywała w salonie, czytając kolejną książkę o lempatach i wpływach księżyca wypożyczoną z biblioteki. Dziewczynka zaś starała się uszyć najładniejszą lalkę, jaką kiedykolwiek miała. Dziewczynka siedziała i szyjąc rozmyślała o zbliżających się Świętach Bożego Narodzenia. Żałowała, że nigdy nie zobaczy ich w Hogwarcie. Czas mijał bardzo przyjemnie. Pozostały już tylko dwa tygodnie do upragnionej Wigilii. „Co bym mogła dać Harry’emu i Ginny? A co Ronowi i Hermionie?” – myślała. Po głowie krążyły jej tysiące myśli. Tyle pomysłów poddawane było selekcji, gdy nagle ukuła się igłą w palec. „Co jeśli nie będą mnie chcieli na Wigilii? Przecież nie mam jak im kupić prezentu, bo nie mam pieniędzy. Nie jestem też z nimi spokrewniona!” – przestraszyła się. W tym Mirta usłyszała, jak Ginny woła wszystkich na obiad. Ocknęła się i z bijącym sercem zeszła na parter.

         Usiadła przy stole tuż obok Ginny.

- Mam super wieści – powiedziała Hermiona. – Znalazłam kolejną wskazówkę dotyczącą lemtatów.

- To super – uśmiechnął  się Harry.

- Otóż w dzień ich dwunastych urodzin stają się prawdziwymi lempatami. Mają większe możliwości i mogą się uczyć panować nad swoimi zdolnościami. Jednak są od tego dnia mają większe problemy z panowaniem nad swoimi uczuciami. Smutek, złość, gniew, strach i inne negatywne uczucia są dla nich śmiertelnym zagrożeniem. Jeśli będą zbyt długo lub zbyt dotkliwie je czuć mogą odejść na łono Abrahama – wyjaśniła Hermiona.

- My też mamy dobre wiadomości – wyrzucił ręce w powietrze Ron. – Mój brat niedługo będzie organizował wielką imprezę urodzinową dla Freda!

- I postanowił zamówić z tej okazji ogromny wulkan, wybuchający cukierkami do swojego sklepu – dodał Harry.

- A ja mam jeszcze lepszą nowinę – wstała Ginny. – Jestem w ciąży!

         Wszyscy zaczęli gratulować Harry’emu i Ginny. Wielka radość zapanowała w całym domu Potterów i utrzymała się aż do wieczora…

         Koło dziewiątej wszyscy domownicy siedzieli już przy stole w Norze. Radosna nowina dotarła w zastraszającym tempie do całej rodziny. Każdy ubrany w odświętny strój, z jakimś drobnym upominkiem dla przyszłej mamy przybył na przyjęcie. Mirta wzięła ze sobą swój zeszyt i wyprosiła u każdego z gości autograf. Była naprawdę szczęśliwa, zwłaszcza że nie wychodziła z domu od około czterech miesięcy. Harry nie chciał by ktoś się dowiedział, że Mirta jest mugolką, więc utrzymywał jej istnienie w tajemnicy przed osobami z zewnątrz.

- Kim jest ta mała? – pytali go wszyscy goście.

         W końcu nie wytrzymał i wziął Mirtę na stronę.

- Musisz być cicho. Nie mów nikomu, że jesteś lempatą, dobrze?

- Dobrze.

         Reszta uroczystości mijała w miłej atmosferze. Pani Weasley upichciła naprawdę wiele jedzenia. Urządzili sobie nawet ognisko i pokaz sztucznych ogni. Dopiero koło pierwszej nad ranem Ginny postanowiła, że dla dzieci jest już zbyt późno i wszyscy goście się teleportowali do swoich domów. Tak jak zresztą Harry i jego świta.

         Mirta od razu podziękowała dorosłym za zabranie jej ze sobą i poszła spać. Zasnęła bardzo szybko. Miała bardzo piękny sen o bliźniaczkach, które widziała tamtej październikowej nocy…

Kiedy pojawi się maluszek?

Kim dla niego będzie Mirta?

Dlaczego w życiu Mirty zrobiło się tak spokojnie?

Może się tego dowiemy...

Diamentowa Róża

[prawa autorskie zastrzeżone]

-------------------------------------------------------------

Yey!!! Ginny spodziewa się maluszka! Czy przypuszczaliście, że tak ciężko będzie się pisać o dobrych nowinach? Ja nie. Przepraszam, że tak krótko mi wyszedł ten rozdział, ale nic na to nie poradzę. Pozdrawiam :)

Przypominam o trwającym konkursie :) http://zsensemibezsensu.blogspot.com/2014/09/konkurs.html