Sen #3

'NOWY DOM'

Dziewczyny zaczęły na mnie krzyczeć i wyzywać. Kuba i Gordon rzucali we mnie kawałkami gipsu. Po chwili zachwiałam się. Kiedy upadałam, chwycił mnie Seba. Popatrzyłam w jego niebieskie oczy a on w moje. Nagle zdałam sobie sprawę, że może to moja wina. Puściłam się rękawa Seby i upadłam.

- Słuchajcie. Trzeba wejść do szkoły – powiedziałam podnosząc się.

- Ale jak to się mogło stać? – spytała Laura.

- Nie wiem – skłamałam.

Podeszłam do drzwi i popatrzyłam do środka. Był załączony alarm. Popatrzyłam na Sebę.

- Odsuńcie się – poprosiłam.

Zrzuciłam plecak. Seba podsadził mnie tak, abym sięgałam parapetu na piętrze. Spróbowałam się podciągnąć. Nie wyszło to do końca, ale znalazłam się ta nim. Zaczęłam żałować, że tak nie lubiłam W-F-u. Usiadłam na parapecie i zauważyłam, że od tej strony nie ma klamki. 
Usiadłam na parapecie i zauważyłam, że od tej strony nie ma klamki. „Super! Zostanę wandalem” – pomyślałam.

- Wybij szybę – krzyknął Gordon.

Chwilę się zastanawiałam, kiedy nagle tuż obok mojego ucha świsnął kamień i rozbił szybę. Przerażona omal nie spadłam.

- Stary, chciałeś ją zabić? – zakrzyknął na Gordona Seba.

- Nie, w życiu! Chciałem, by wreszcie ktoś rozbił tą szybę – odpowiedział zjadliwie Gordon.

Zaczęli się kłócić, a ja w tym czasie włożyłam rękę w dziurę. Wyczułam ręką klamkę i próbowałam otworzyć okno. Wtem ktoś krzyknął z dołu moje imię. Wychyliłam się i poczułam nagły kłujący ból w przedramieniu prawej ręki. Spojrzałam na nią i wrzasnęłam. Była cała we krwi.

- Coś się stało? – usłyszałam pytanie wypowiedziane przez Kasię.

Nie odpowiedziałam, lecz spróbowałam drugą ręką. Tym razem po chwili otworzyłam okno. Ręka straszliwie bolała, ale weszłam do środka. Okazało się, że jestem w sali matematycznej. Zamknęłam okno i zbiegłam na dół. Wzięłam pęk kluczy z dyżurki. Po kolei próbowałam każdym otworzyć wejście. W końcu zielony klucz zazgrzytał w zamku. Pchnęłam drzwi i wszyscy krzyknęli z zachwytu, a może z innego powodu?

- Hana, co ci się stało w rękę? – zapytały od razu Lena i Laura.

- Nic. Po prostu się skaleczyłam – wytłumaczyłam im.

- Ty się „skaleczyłaś”? To wygląda strasznie. Chodź. Idziemy do gabinetu pani Strąki – zarządziła Kasia, a Laura pokiwała głową.

Poszłyśmy do gabinetu naszej szkolnej higienistki. Tam Lena opatrzyła moją ranę.

- Dziwnie się czuję – powiedziałam nagle. – Jak sobie poradzimy bez dorosłych? Kto będzie dbał o wszystko?

- Spokojnie, Hana, ty przesadzasz. Damy radę – odpowiedziała mi Laura.

- Musimy zamieszkać w szkole. Wszyscy. I ja, i ty, i każdy – powiedziałam.

Po chwili to samo rzekłam do wszystkich.

Diamentowa Róża

[prawa autorskie zastrzeżone]