Opowieść Mirty Fenix #20

'YVONNE I CYNTHIA'

Obudził ją szelest liści. Powoli otworzyła oczy. Okazało się, że siedzi pod wielkim drzewem. Dokoła nie było nic. Stało tylko samotne drzewo o rudawych już liściach. Poczuła się jakby siedziała na chmurze. Usiadła. Znów poczuła przeraźliwy ból. Chwyciła się za brzuch i siedziała. Łzy pociekły jej po policzkach. Nagle powiał zimny wiatr. Tu i tam pojawiły się białe iskierki. Dziewczynka zacisnęła powieki. Ból jeszcze bardziej dał o sobie znać. Syknęła. „Ja nie wytrzymam. Niech ktoś mnie zabije. Chcę być przy rodzicach” – pomyślała.

         Wtem cierpienie zniknęło. Mirta nie czuła nic. Spróbowała chwycić się za kostkę. Nie czuła, że dotyka swojego ciała. „Nie, ja umarłam”. Pomyślała o Harrym, Ginny, Herminie, Ronie i… synie Voldemorta. Nawet nie zauważyła, gdy tuż przed nią pojawiły się dobrze jej znane kobiety.

- Spokojnie, Mirto. Jeszcze nie umarłaś – odezwała się „słoneczniejsza” z nich.

- Kim jesteście? – spytała lekko przerażona.

- Jestem Yvonne – odezwała się czarnowłosa kobieta. – A to moja siostra bliźniaczka, Cynthia.

- Jesteśmy opiekunkami ludzi, których gwiazdy są wyjątkowe – dopowiedziała Cynthia.

- Tacy byli twoi rodzice. Matce zawsze towarzyszyło Słońce. Była pełna energii.

- A twój ojciec był wybrankiem Księżyca. On był spokojnym i twórczym mężczyzną.

- Ale, gdy się pobrali i urodziłaś im się ty – powiedziały chórem – zesłali na ciebie wiele smutku i nieszczęścia. Prócz tego obdarzyli cię wielką mocą.

- Ale ciąży na tobie wielka odpowiedzialność – rzekła Yvonne. – To ty sprawisz, że świat będzie dobry.

- Potrzebujesz tylko wskazówki – dopełniła jej wypowiedź Cynthia. – Oto ona – wskazała drzewo.

         Mirta spojrzała na pień. Nagle ból powrócił. Nie skuliła się jednak.

- Już wszystko wiem.

Co wie Mirta?

W jaki sposób Mirta sprawi, że świat będzie dobry?

Czy czekają ją kolejne nieszczęścia i smutki?

Dowiemy się tego za jakiś czas...

Diamentowa Róża

[prawa autorskie zastrzeżone]

---------------------------------------------------------------------------------------

Już wiem, co będzie dalej! Pisząc to płakałam, ale nie z powodu całej historii. Mam nadzieję, że Wam się podoba nasz blog. Macie jakieś domysły związane z Mirtą? Pozdrawiam :)